Aan alles komt een eind

Whoww ons laatste blog alweer…Tijd is zo snel gegaan! Zitten nu op Auckland (en San Francisco) airport en we hebben nog genoeg tijd voordat ons vliegtuig gaat dus we prima de tijd om jullie van de laatste gave dingen mee te laten genieten!

Nadat we onze 4-daagse track gelopen hebben, zat de vermoeidheid toch goed in de benen, dus lekker rustig aan gedaan. We zijn naar New Plymouth gereden en daar genoten van de omgeving rondom Mt Taranaki. Dit is wederom een mega berg die je van veraf al kunt zien, mits je goed weer hebt Deze berg is de op een na ‘perfectste’ berg van de wereld, die van Japan wint. Je kon ook hier mooie tochten lopen naar de top, maar onze benen zeiden even nee. Vanuit de auto en op bepaalde lookouts was de berg ook erg mooi!

Via de Forgotten World Highway hebben we dit deel van NZ weer verlaten. Een erg mooie route door uiteraard de bergen, heel erg groen, via een plaatsje dat zich onafhankelijk heeft verklaard van Nieuw Zeeland, en heerlijk genieten van de mooie natuur en de camping waar niemand staat. We kwamen uiteindelijk uit bij de plek waar we de ‘Timber trail’ gingen fietsen. Naast veel wandeltracks heeft NZ namelijk ook fietstracks. Dit is eigenlijk een tweedaagse fietstocht met overnachting, maar wij besluiten om er 1 dag van te gaan fietsen. We worden door busje halverwege afgezet en idee is om dan naar de auto terug te fietsen, wat ongeveer 46 km zal zijn. Met heerlijk weer stappen we op de MTB. In het begin is het een pittige klim, maar daarna worden we alleen maar beloond; heel veel afdalen en heel goed te doen! We steken een aantal erg hoge bruggen over, lunchen met een gaaf uitzicht, en hebben veel plezier met de vele afdalingen; het gaat zo snel, mijn handen shaken er voortdurend van! Heerlijke fietstocht!

Eindelijk, eindelijk is het dan zover; we gaan naar Hobbiton! Marijn komt eindelijk oog in oog te staan met de ieniemienie huisjes waar z’n vrienden in wonen.

--- Boem, Marijn kruipt achter het toetsenbord ---

Gelegen in de prachtige heuvels rond Hamilton ligt een schattig klein dorpje, omgeven door een mooi meer, prachtige tuintjes en honderden toeristen. Welkom in Hobbiton, huis van de geestenkindjes van Tolkien, en op het grote scherm gestalte gegeven door Peter Jackson in “The Lord of the Rings”. Na de opnames van de films is deze filmset door de grondeigenaar geëxploiteerd als toeristische attractie, met erg veel succes.

We staan op een camping vlakbij, en omdat we extra willen genieten van de mooie filmset hebben we al ruim een maand geleden besloten de avond-tour te reserveren. Na een korte wandeling komen we aan bij het informatiecentrum “Shire’s rest”, waar we onze enorm vrolijke gidsen ontmoeten. We springen in de bus die ons naar het kleine dorpje gaat brengen, en krijgen van onze gids Sonny ondertussen verhaal na verhaal te horen. Hoe is de filmset gemaakt, wanneer is de grond gekocht en hoe ging dat precies, leuke anekdotes – Sonny wist het allemaal!

Eenmaal aangekomen in Hobbiton stappen we de bus uit, en we worden in 2 kleine groepen meegevoerd door de prachtige heuveltjes en paadjes. We kunnen heerlijk de tijd nemen – het is een prachtige omgeving, het weer is wonderbaarlijk mooi en de vele verhalen van de verfilmingen maken het een erg leuke tour. We lopen langs Bag End, en kunnen zelfs een klein Hobbit-hol in.

In de verte zien we onze bestemming al liggen: “The Green Dragon”. Deze kroeg is ‘huis voor de hobbits’, en na onze rondleiding kunnen we binnen genieten van een speciaal gebrouwen biertje en cider. Terwijl de zon ondergaat over het dorpje en we genieten van leuke muziek wordt er in de achtergrond een waar feestmaal voorbereid. Met veel trots presenteren de koks en gidsen de etenszaal – helemaal geweldig! Precies zoals je zou verwachten. Voor de mensen onbekend met Hobbiton: vergelijk het met een kruising tussen een Ierse pub en de Efteling. De tafel staat vol met kip aan de spies, vers brood en groenten, vis, kaas, pullen bier…

Na een heerlijke maaltijd, met nog een prachtig toetje om af te sluiten, hebben we mooi de tijd om een biertje te drinken aan een van de haardvuurtjes. Vervolgens mogen we (heerlijk cliché) met ons eigen lantaarn in het donker langs alle verlichte Hobbithuisjes rondlopen. Op het centrale feestveld, onder de ‘party tree’, wordt er nog kort gedanst en verhalen de gidsen nog wat laatste anekdotes. En dan komt een heerlijke avond langzaam tot z’n einde. We moeten de bus weer in, maar nemen afscheid van een prachtige movie-set, en stiekem een heel mooi klein stukje Midden-Aarde midden in Nieuw-Zeeland.

--- Whaaam! Anneke weer aan het toetsenbord ---

Na dit heerlijke Hobbit avontuur rijden we naar ‘Coromandel Penninsula’. Dit gebied was twee weken geleden nog afgesloten vanwege de vele regen maar nu konden we er moeiteloos komen. Het was heerlijk weer dus direct richting Hot Water Beach, of heb je daar juist geen heerlijk weer voor nodig?! Op een bepaalde plek op het strand zit onder het zand heet, echt heel heet water. Idee is dan om een kuil te graven, tot aan dit hete water en dan te genieten van je eigen ‘pool’. Zo gezegd zo gedaan, samen met honderden andere toeristen stonden we op een paar vierkante meter strand met onze voeten in het hete water! Een kuil graven was niet nodig, dat hadden de vele voorgangers al gedaan. Sommige plekken waren aangenamer en daar kon je dus ook heerlijk in liggen. ’s Avonds zijn we nog weer terug geweest, aantal toeristen was geminimaliseerd, dus wij met drankje, e-reader heerlijk in het water gezeten!

De volgende morgen erg vroeg opgestaan zodat we als een van de eersten, voor de hordes toeristen busjes, bij ‘Cathedral Cove’ waren. Dit is een grot aan het strand, waar je doorheen kan lopen en leuke creatieve foto’s kan maken. Na dit mooie natuurverschijnsel rijden we richting Auckland, het laatste gedeelte van onze reis. We zijn uitgenodigd door Christine en haar familie (familie van mijn oom en tante) om te komen eten. Ze hebben heerlijk gekookt voor ons, en oehhh een super lekkere cheesecake gehad! Een erg gezellige avond! We mogen zelfs blijven slapen en verruilen ons matras even voor een heerlijk bed met zacht kussen!

De laatste kilometers maken we in het noorden van het noorden. We rijden helemaal naar het noordelijkste puntje van NZ. We stoppen bij de grootste Kauri boom ter wereld en inderdaad als je daar naast staat dan voel je je klein, heel klein en nietig. ‘Cape Reinga’ is het einddoel en we vinden een camping aan het strand. Daar waar je je tentje opzet, je ’s nachts de geluiden van de zee hoort en als je dan je tent open ritst je uitkijkt op de golven; hoe gaaf?! ’s Avonds na het eten besluiten we de zonsondergang mee te maken op het meest noordelijke puntje en wat een goede beslissing! Erg mooie luchten in een erg mooie omgeving. De volgende morgen nog even teruggegaan en wederom genoten, wat heeft NZ toch mooie natuur! Net als in Australië hebben ze ook hier zandduinen, hele hoge en grote, lijkt de Sahara wel! Natuurlijk keken ze ons weer vragend aan of we kwamen spelen in het zand! En zo gingen we, gewapend met mini surfplank (bodyboard) de duinen in, een zware klim omhoog maar daarna kon je heerlijk roetsjen van de heuvels en wederom veel zandhap momentjes  

Als afsluiter hadden we een zeiltrip gepland waar we mee naar de ‘Bay of Island’ zeilen. Het was een heerlijke dag, genieten op het water, mooie kustlijnen, eilandjes (waren er 144) en lekker zonnetje. Voor de lunch hebben we aangemeerd in een baaitje met helderblauw water. We mochten snorkelen en kajakken op deze geweldige plek. Maar eerst liepen we in onze bikini/zwembroek, op blote voeten, naar de top van het eiland. Een leuke heuvel waarop je een geweldig uitzicht had! Na de lunch zouden de zeilen gehesen worden in de hoop dat er nu wel wind stond, maar helaas, we moesten heel hard blazen wilden we vooruitkomen. Het laatste stukje hielp dat gelukkig wel, want door onverwacht goede wind vlogen we het water over! Een heerlijke dag zo op het water; een goede afsluiter van het noorden van NZ! ’s Avonds genoten we van onze laatste keer eten op de camping en hoe kun je dat beter doen dan dit met ‘instant maaltijden’ die we altijd bij de wandeltochten aten, ze zijn heerlijk, zowel het eten als het toetje! Daarbij een heerlijke rode wijn die we al twee maanden bij ons hadden en nu eindelijk opdronken en wat smaakte hij goed!

De laatste twee dagen zijn we in Auckland. Tijd om op te ruimen en gedag te zeggen tegen een geweldig land! Dus zo stonden we vrijdag op een ‘rest area’ aan het strand de hele auto leeg te halen en op te ruimen. Het was heerlijk weer, dus totaal niet erg om dit in een zonnetje te doen. De campingspullen hebben we verkocht en worden voordat we vliegen opgehaald, ideaal! We rijden nog langs Christine om gedag te zeggen en ze heeft heerlijke vis voor ons klaar gemaakt; we worden verwend!

De echt laatste dag in NZ brengen we in Auckland city door. We lunchen in de ‘Sky tower’ op ruim 220 meter in een draaiend restaurant. Een geweldig uitzicht over Auckland en in een uurtje ben je rond, nice start of the day! Want daarna staat er een rugbywedstrijd op programma! In Australië cricket gekeken en dan moet je in NZ wel een rugbywedstrijd gezien hebben! Dus wij naar een wedstrijd van de Blues (NZ Auckland) vs Force (Aus Perth). Net als bij cricket waren hier de regels ook af en toe een raadsel! We hadden een plek voor op het veld en konden af en toe letterlijk de adrenaline in de lijven zien! En natuurlijk de gespierde lichamen haha. In het stadion hing een gezellig sfeertje, en we joelden mee met de Blues fans als er weer punten werden gescoord! Uiteraard wonnen ze, alhoewel dat in het begin van de wedstrijd totaal niet naar uit zag!

Daarna, net als in Australië, een afsluitend diner bij een Japans restaurant: MASU. Oehh, wat hebben wij daar lekker gegeten zeg! De sushi, de vis, echt zo lekker! En natuurlijk een afsluitend toetje van chocoladecake waarbij de chocola eruit druipt als je er je lepel in zet. Ik ga er weer bij watertanden als ik dit nu schrijf!

Aan al het moois komt nu echt een einde… Wat een geweldige tijd hebben wij gehad! Zowel in Australië als in Nieuw-Zeeland. Twee verschillende landen met elk zijn eigen charmes. De zes maanden zijn zo snel gegaan, ik herinner me nog goed dat we op 11 oktober op Schiphol stonden. Het reizen is er enorm goed bevallen, zo veel gezien, zo veel gedaan, zo veel meegemaakt. Het is niet echt te beschrijven hoe het voelt, maar het is iets wat we beiden niet hadden willen missen.

De herinneringen blijven in welke vorm dan ook! Stiekem willen we nog helemaal niet terug, maar aan de andere kant vinden we het ook weer heerlijk om iedereen te kunnen zien, want we hebben jullie wel gemist hoor! 

PS - hou het blog nog even in de gaten, er volgen misschien nog wel wat foto's en videos! En er is ook een website in de maak om onze reizen te gaan documenteren - stay tuned!