Vulkanen en modderpoelen

Welkom op het Noordereiland! We starten in het zuidelijkste gedeelte van het eiland, Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Hier slapen we twee dagen in een hostel en verkennen in alle rust de stad. Zo bezoeken we het ‘Te Papa’ museum, waar allemaal verschillende tentoonstellingen zijn over onder andere aardbevingen en de Maori’s. Het is allemaal erg mooi opgezet, informatief en interactief. Daarna rijden we naar de Weta Cave en bijbehorende filmstudio’s - het walhalla voor Marijn! Hier worden allerlei ‘props’ gemaakt onder andere voor de films van LOTR. We doen een rondleiding achter de schermen, waar we helaas geen foto en filmmateriaal van hebben; alles is geheim haha. Door een super enthousiaste gids werd ons van alles verteld over het maken van de zwaarden, pakken, helmen van de LOTR films en weten we nu (onder andere) dat Legolas helemaal niet zo’n goede boogschutter is.  We konden zien hoe er mega-grote hoofden werden gemaakt, denk daarbij aan de wassenbeelden van Madam Tussaud. Daarna nog een korte film bekeken over het ontstaan van de Weta Caves en hoe groot ze ondertussen zijn geworden, en wat ze zoal betekenen voor de filmindustrie; erg interessant allemaal. In de winkel zag je uiteraard de beelden van de verschillende karakters van de LOTR films en mocht Marijn ‘The Ring’ vasthouden, die overigens erg zwaar is. Deze geweldige dag afgesloten met heerlijke wijntjes in de stad!

We blijven nog even in de LOTR mood en rijden de volgende dag naar de ‘Pinnacles’. Ook hier is een scene opgenomen die je terugziet in The Return of the King. Daarnaast is het een geweldige wandeling met om je heen mega hoge, grijze rotswanden, met puntige stekels.  Je kan er behoorlijk ver rondlopen en telkens kun je weer een afslag nemen – je loopt zo een soort van doolhof in. Verstoppertje spelen leek ons wel ideaal hier!

We verlaten het zuiden van het Noordereiland en trekken via de oostkust naar boven. Het zijn lange dagen in de auto, maar het is totaal geen straf om hier te mogen rijden. Veel bergweggetjes, landschappen waar je u tegen zegt; zo mooi groen en omringt door schapen, heel veel schapen. Af en toe een stop in een dorpje voor een lekkere koffie en dan weer verder. We rijden langs een plaatsje waar de Maori’s de langste naam van de wereld hebben gegeven aan een berg, met maar liefst 85 letters. (In het filmpje roep ik nog vrolijk 48, maar dat was een ‘klein’ foutje haha). De temperaturen lopen heerlijk op, we vergelijken het al met Australië. En wat is het dan niet lekkerder om heerlijk je kooksetje buiten te zetten en super lekkere eieren met spek te maken en dan op de achtergrond een uitzicht van heb ik jou daar

Uiteindelijk komen we uit in Whakatane. Hier hebben we een tocht gepland naar White Island. Dit is een actief vulkaaneiland en kun je alleen betreden via een tour. Dus zo gingen we op 7 maart, met nog heel veel andere toeristen, met de boot op weg! De tocht er naartoe zou zo’n 1,5 uur duren en van een afstand kon je het eiland al goed zien liggen. Boven het eiland hangt eigenlijk altijd een witte rookpluim, en dat was vanaf het water goed te zien. Voorzien van helm en gasmasker betraden we het eiland, waar we door twee gidsen worden rondgeleid. Het was erg indrukwekkend, de kleuren (geel (sulfer) en groen), de stoom, de hitte op bepaalde plekken, de krater waar je in kon kijken. De lucht van rotte eieren viel me nog mee, ik had het veel erger verwacht. Het gasmasker was soms wel echt nodig, aangezien je bepaalde stoffen inademde waardoor je een kriebelhoest kreeg. De grijze modderpoeltjes waren heerlijk aan het pruttelen, erg indrukwekkend. We sloten het eiland af met de restanten van de fabriek die door de uitbarsting van 1935 bijna volledig weggevaagd is. Op het eiland is het voortdurend opletten, want een uitbarsting kan zo weer gebeuren. Bij ons was er een soort van as-uitbarsting, gelukkig kregen we er zelf niet veel van mee, maar de gidsen waren wel op hun hoede.

De terugweg naar het vasteland met de boot was totaal niet vervelend. De schipper week een aantal keer af van de koers omdat hij dolfijnen zag. De dolfijnen zwommen vaak in combi met de Jan-van-gent vogels. Deze vliegen loodrecht naar beneden om vis uit het water te halen; wat een schouwspel was dat! Dus omringd door de dolfijnen die vrolijk meezwemmen en springen, voeren we verder. Ook werden we nog even getrakteerd op vliegende vissen, echt mega groot. Ze vlogen letterlijk over het water om een aantal meter verder weer onder water te verdwijnen! Anderhalf uur later dan gepland waren we terug van de tocht; echt meer dan de moeite waard!

Was het gister nog zo’n mooie dag, sinds gisteravond regent het al. Gelukkig hebben we een goede tent en heeft hij de nacht erg goed doorstaan. Idee was om richting Corromandel te rijden, maar de camping eigenaresse raadt het af, gezien het noodweer daar. Later op het nieuws zien we de beelden en zijn heel blij dat we die kant niet op zijn gegaan! Wegen afgezet, scholen dicht en wat een regen… Wij strijken neer bij Lake Taupo, vinden daar een motel aangezien het de weersvoorspellingen regen en onweer zijn de komende dagen.

Gelukkig is het de volgende dag nog droog en we plannen een culturele dag in en rondom het vulkanisch gebied Rotorua. Om 10.15 uur precies zou de eerste geiser uitbarsten en het was iets verder rijden dan gepland, dus we moesten haasten. De auto snel geparkeerd, door de menigte met toeristen gerend en we waren precies op tijd. De show, want dat was het, begon met de uitleg van ontstaan van de geiser Lady Knox. De presentator gooide er wat poeder bij zodat het warme met het koude water zich kon mengen en toen spoot het water zo’n 15 meter de lucht in. Samen met nog heel veel andere toeristen genoten we van dit schouwspel. Daarna het ‘park’ in geweest. Hier liep je een route langs onder andere verschillende hotpools, met temperaturen van soms wel over de 100 graden Celsius. Ook hier waren de modderbaden, het stoom wat van de stenen kwam, het kleurenpalet van geel, groen, oranje en blauw te bewonderen, vergelijkbaar als op White Island. De champagnepools waren enorm groot en kleurrijk.  Iedereen waarschuwt voor de rotte eieren lucht, maar de wind is ons denk ik telkens goed gezind.

Vervolgens zijn we doorgereden naar ‘Whakarewarewa’. Dit is een Maori dorp en de bewoners leven op vulkanisch gebied. Zo koken ze bijvoorbeeld in de hotpools en nemen een bad in dit mega hete water. We kregen van een oud bewoonster een rondleiding. Een leuke bijkomstigheid was dat ze geweldig mooi kon zingen. We eindigden bij de culturele show. Een aantal dorpbewoners voerden een dans- en muziekvoorstelling op en sloten af met de ‘Haka’. In de plaats Roturua zelf gaven we onze voeten heerlijk de rust en konden genieten van het mega warme water waar je heerlijk met je voeten in kon zitten en dat gewoon in een park, hoe relaxed.

De onweer en regen waren ook vannacht ver te zoeken, dus gewoon leuke dingen doen vandaag! De bossen van Rotorua, met hoge redwood bomen, staat bekend om zijn geweldige MTB routes (plek 8 van de wereld). Deze wilden wij natuurlijk gaan testen! Gezien onze eerdere ervaringen in Hanmer Springs even goed geïnformeerd welke tracks geschikt zijn voor ons, en de man van de MTB verhuur geeft ons goede tips. We doen geweldige tracks; super hoge bomen om je heen, gave afdalingen, mooie bochten, goed aangelegd en de heerlijke geur van bos, doet ons genieten! We zijn weer gepromoveerd van ‘easy’ naar ‘intermediate’. We sluiten af met de ‘kidsloop’, gewoon omdat het heerlijk crossen door de bossen is!

De regen heeft ons nu echt bereikt… we zijn ondertussen bij de Waitomo caves waar we een ondergrondse ‘black water rafting’ tour hebben geboekt. Helaas gooit de regen roet in het eten en moeten we het een aantal dagen uitstellen (het water in de grot staat te hoog). Voor ons de tijd om heerlijk niks te doen, foto’s en filmpjes uit te zoeken, zwemmen, hardlopen, aan website werken, lezen; oftewel chillen. En gelukkig, maandag 13 maart staat het water ’s middags net tot het maximum en laten ze het door gaan, we gaan TumuTumu Toobing doen!

Eerst met een busje naar de cave van het bedrijf rijden. Er zijn zo’n 1000 caves in dit gebied, dus elke organisatie heeft een aantal privé-caves. We krijgen een wetsuit aan en laarzen en lopen naar de ingang. We laten ons via een ladder de cave inzakken. En daar sta je dan ondergronds met je mooie witte boots in het water. Via een ondergronds stelsel lopen we door de rivier, over rotsen en door de modder. Gezien de vele regen van afgelopen week staat het water soms nog best hoog, wat het ook wel weer spannend maakt; af en toe kopje onder om verder te kunnen. Black water rafting betekent heerlijk in een zwarte band je mee laten voeren door de stromende rivier en te genieten van de vele gloeiwormen die te bewonderen zijn; heel romantisch eigenlijk De planning was om dit op twee verschillende plekken in de grot te doen, maar bij de tweede plek staat het water te hoog en nemen we een alternatieve route. Het laatste stuk lig je op je rug, laat je je mee voeren door de stroming van de rivier. Erg gaaf en het ging ook best snel! Ik mocht als eerste dit ervaren, de gids wachtte me op, liet me weten aan welke kant ik moest wachten, maar de stroming was heel sterk en ik wist niet goed waar me vast te houden en zo schuurde ik met mijn hand langs een rots die onder water lag en toen was het mis. Twee sneeën in mijn vingers, waarvan 1 snee behoorlijk diep was. Het rivierwater kreeg opeens een rode kleur…

Gelukkig waren we bijna bij het einde van de tocht.  De gids heeft mijn hand verbonden, de ‘office’ gebeld dat ze een dokter moesten bellen en toen we terug kwamen stond de CEO ons al op te wachten. Hij verontschuldigde zich dat dit gebeurd was, had een dokter geregeld en zou alles betalen; vet aardig! Dus daarna direct doorgereden naar dokter (het was ondertussen al 19 uur). Daar constateerde ze dat er toch wat hechtingen in moesten. Auwww, wat kan een verdoving pijnlijk zijn zeg! Met 4 hechtingen, een mega verband om mijn vinger, een tetanushot en antibiotica verliet ik om 20.30 uur de dokter. Tijd voor pizza!

Twee weken geleden hadden we een ‘Swing’ geboekt en vandaag was het zover; we zouden gaan schommelen op een hoogte van 44 meter! Een leuk alternatief voor een bungee. Een adrenaline crush door heel je lichaam en erg leuk om met z’n tweeën te gaan doen! De eerste seconden vrije val zijn de gil en AAHHHHHHHH momenten en daarna is het eigenlijk gewoon genieten! Heerlijk

Nu (lees: vorige week) voorbereiden op onze laatste 4 daagse ‘Great Walk’; de Tongariro crossing, maar daarover in het volgende blog meer! 

Verder staat er een toetje online: video 4 is zojuist geupload!