Was het batman? Spiderman? Nee het was Anman met haar dappere redding!!

Hmmm, we hebben zo weinig internet dat we een beetje zijn gaan achterlopen met ons blog... Daarom nu een extra lang verhaal (veel leesplezier) om even in te halen - onderverdeeld in 1 week watervallen, en 1 week stranden!

Bedankt voor alle leuke reacties telkens op onze blogs! Gezien jullie reacties worden de verhalen, foto’s en filmpjes gewaardeerd, dus gaan we vrolijk door! 

De Watervallen!

Oehh wat een verademing; slapen op een luchtbed is zoveel meer aan te raden dan de flinterdunne yogamatjes! We slapen nu heerlijk in onze auto! Ook hebben we een klamboe gespannen over de achterklep, zodat we met klep open kunnen slapen, alle spinnen buiten blijven en we ’s nachts frisse lucht hebben, niet geheel onbelangrijk. De matjes hebben nu een andere functie, zo doen we elke ochtend een aantal buikspieroefeningen om een beetje in ‘shape’ te blijven. Ook ben ik begonnen met een nieuw doel; de 10 kilometer hardlopen. In 18 lessen probeer ik deze afstand te kunnen volbrengen. Dat betekent wel voor zonsopgang (voor half 7) ons bedje uit want anders zweet je echt weg. Marijn doet gezellig mee, maar verlengt de training als ik al klaar ben, want die 10 km kan hij al lang J

We zijn nu in het Atherton Tableland gebied en genieten van elke kilometer. Wat een mooi landschap, heel glooiend, groen, gewoon erg prettig om in te rijden en zo rustig. Dit schijnt ook het gebied van de platypus (vogelbekdier of Donald Duck) te zijn en deze willen we nu weleens een keer in het echt zien. We laten ons informeren door een aardige mevrouw en we mogen in de plaatselijke ‘vijver’ kijken. We moeten blijven praten, anders denken ze dat we gevaar voor ze zijn. Dus we hebben daar ongeveer een uur gestaan, en hele (onzin) verhalen opgehouden. We kregen een echte band met de dieren en het vele praten hielp: er kwam een platypus erg vaak boven speciaal voor ons (althans die illusie hadden we). Helaas dat was ver weg en moeilijk te vangen op film of camera.  

De beesten komen af en toe boven en vangen dan een vliegje, of happen naar lucht. Dit duurt dan een seconde of vijf en gaan dan weer voor lange tijd onder water. De andere mensen die stonden te kijken hebben het welgeteld twintig minuten volgehouden en waren dus al snel weer verdwenen. Wij hadden er wel lol in en het is ons gelukt om een platypus van dichtbij te kunnen zien, whoehoe! Ons eigen ‘Platty’ zoals we haar hebben genoemd. De bedoeling was om het ook op film vast te leggen voor jullie, maar na ruim 5 minuten praten en filmen kwam ‘Platty’ niet meer boven en hielden wij het voor gezien.

Nog gezellig gekletst met de mensen daar, we merken echt dat de mensen zo vriendelijk zijn hier. Ze houden graag een praatje, erg geïnteresseerd en vertellen graag over hun land. Het is al laat als we wegrijden (16.30 uur) en we moeten nog een camping zoeken voordat het donker is. We hadden van tevoren wel twee opgezocht, maar we moesten er nog wel heen. Daar stuitten we op problemen... Camping 1 was een nationaal park camping en moest je van tevoren reserveren, niet gedaan dus naar camping nummer 2. Deze camping was in de achtertuin van Nick, alleen Nick was te druk met het repareren van de toiletten en kamperen was even geen optie. Dus dan nog maar verder rijden.

Uiteindelijk kwamen we uit bij een hotel en hier mochten we op het grasveld in de achtertuin staan; ideaal! Ook weer zo’n supergaaf uitzicht. Je hebt er niet veel, alleen toiletten, maar voor een nacht is dat prima. We mochten er gratis staan, het overnacht-geld mochten we in zijn bar pompen. Dus ’s avonds heerlijke biertjes en cider (superlekker drankje) gedronken en naar de sterke verhalen van de barman/eigenaren geluisterd. Zo is hij ooit achter zijn bar aangevallen door een krokodil en heeft hij de huid nog ;)

Dit gebied staat ook bekend om al zijn watervallen. Zo hebben we er een aantal uitgezocht waar we zeker onder willen staan. We beginnen met de Josephine falls. We willen er voor alle ‘tourbusjes’ zijn, zo staan we om 09.30 uur klaar in onze zwemkleding en staan met één teen in het koude water. Er is nog een andere familie, waarvan moeder in haar kleren al gillend glijdt vanaf de natuurlijke glijbaan.  Opeens horen we ‘help help she can’t swim’. Eerst denken we nog, een grapje (omdat de rest van de familie op de stenen blijft zitten en het hele tafereel filmt). Maar dan wordt het weer geroepen. Ik denk niet meer na over de kou, neem een duik en zwem naar de mevrouw toe: Anman to the rescue!. Ik denk nog na of ik mijn vroeger geleerde reddings-skills moet toepassen, maar neem haar onder de arm en weet haar naar de kant toe te zwemmen. Al proestend weet ze op de kant te klimmen en ik heb mijn goede daad weer verricht. Misschien niet handig om te gaan zwemmen als je het niet kan…

Geef ons water en we zijn blij; we glijden lekker vaak van de ‘glijbaan’, maken filmpjes, heerlijk! Daarna door naar Babinda boulders. Een soort van kloof met heel, heel veel stenen. Ook hier weten we een zwemplekje te vinden, met stroomversnelling. Heerlijk chillen in het zonnetje. Erg vervelend dit!

De dag erna hebben we een route bedacht met nog 3 watervallen. Misschien kennen sommigen van jullie nog wel de ‘Herbal essence’ reclame van vroeger, waar een vrouw haar haar naar achter gooit met op de achtergrond een waterval; nou dat hebben wij even nagespeeld aangezien we bij die waterval waren (dat werd gezegd in de Rough Guide en dat geloven we graag).

Na het waterfall circuit hadden we veel goede verhalen gehoord over een natuurpark in de buurt (het Paronella Park) en dat wilden wij weleens met eigen ogen aanschouwen. We konden het park in en we mochten gratis overnachten op een luxe camping. En dat hebben we geweten; heerlijk weer eens onder een warme douche gestaan, gebarbecued en genoten van de omgeving. We kregen twee tours, eentje overdag en eentje in de avond.

Het park is begin 19e eeuw opgezet door een spanjaard Joe Paronella. Hij had een droom en wilde een kasteel bouwen. Dat is gelukt en hij bouwde maar door, waaronder feestzalen. Ook was er mooie waterval waar mensen kwamen om te zwemmen en te chillen. Het werd een goed draaiend bedrijf, maar op gegeven moment overleed Paronella en is het park langzamerhand in verval geraakt (door overstromingen). Het werd te koop gezet en zo heeft ‘Mark’, de huidige eigenaar, het 23 jaar geleden gekocht en helemaal opgeknapt. De bedoeling is om de ‘droom’ van Paronella voort te zetten en het in oude staat te herstellen. Ook hier merk je de vriendelijkheid van mensen en we voelden ons meer dan welkom.

Bij de nachttoer waren alle gebouwen verlicht en kwamen de romantische verhalen. Zo is er een Japanse film opgenomen, vandaar dat het park volstroomt met Japanners, en is er een huwelijksaanzoek gedaan in de vorm van een flashmob. De beestjes (spinnen) ’s nachts zijn ook erg leuk - Marijn vindt dat dan weer wat minder.

De Stranden!

Wat een ander stukje natuur weer. Dat verbaast ons elke keer weer. Vanuit het glooiende landschap komen we nu het kustgebied binnen. Voordat we een camping zoeken, zagen we een wijnproeverij met allerlei fruitwijnen, port en likeuren. We hebben de lunch nog niet op, dus deze nuttigen we heerlijk op een ‘area’ welke veel te vinden zijn hier in Australie. Negen van de tien keer is er dan ook nog eens een BBQ te vinden, heel vervelend dit land ;)

De wijnproeverij was heerlijk (ook al was het net middag) en natuurlijk hebben we twee flessen meegenomen. We doen ons best om wat over te houden voor als Corine en Gerwin langskomen. De camping hadden we al snel gevonden, pal aan het strand. Ik denk mooiste plekje ooit haha (insiders joke van de Veenstra’s). Helaas is het ‘stinger’ (kwal) seizoen begonnen en is het niet vertrouwd om het water in te gaan als er geen ‘stinger’net ligt. Maar heerlijk chillen en van je avondeten genieten  op het strand, terwijl de zon ondergaat, is ook niet verkeerd. Ook de cocktails smaken heerlijk!

We hebben voor vandaag een wandeling gepland en onze laatste kans om een Cassowary (vergelijk het met een mega kalkoen of velociraptor, denkt dat dat dichts in de buurt komt) te zien. De Kennedy track, die we lopen, is een mooie tocht met verschillende natuur. Zo lopen we over het strand, door bos, langs mangroves (waar ik voorop mag om de crocs te weren) en over een gaaf aangelegd plankenpad over rotsen. Op de terugweg staan we dan eindelijk oog in oog met een Cassowary, wat een immens beest zeg! De vrouw van de plaatselijke VVV had al gezegd, als je hier zwarte keien denkt te zien, dan is het vast een Cassowary, en ze had gelijk. De kont van het beest is groot en zwart. Ze kwam nogal aanvallend onze kant op, denkt dat ze haar jongen wilde beschermen, dus we moesten wel even een sprintje trekken, je weet maar nooit. Gelukkig hadden ze door dat we goed volk waren en mochten we uiteindelijk rustig foto’s van haar nemen

De ‘I’ is onze grootste vriend, naast wikicamps natuurlijk. In bijna elk plaatsje duiken we de ‘I’ in en ontmoeten elke keer vriendelijke, veelal de 65+ ers, die ons van alles vertellen over leuke dingen in de buurt. Zo ontdekken we de Wallerman falls. De hoogste waterval van Australië. We verlaten voorlopig de stranden en gaan het binnenland weer in, want deze willen we weleens van dichtbij zien. Zo komen we op een weg uit welke je in geen honderd jaar met je caravan wil gaan doen. Al slingerend over mega kleine weg gaan we, stijl naar boven. Juist dit soort plekjes zijn zo de moeite waard, de weg er naar toe is al geweldig. We blijven een nachtje en kamperen op de plaatselijke camping. Je weet wel, zo’n camping met van die creatieve wc’s…. Waar je niet hoeft door te trekken maar dat alles gewoon een meter of acht naar beneden valt iejlll.

Maar dat hebben we overleefd. De nacht was wel wat zwaar doorkomen. Normaal gesproken slaap ik prima en ben niet snel bang voor beesten, de kat natuurlijk uitgezonderd maar die kennen ze hier bijna niet gelukkig. Maar ik werd ’s nachts wakker van een behoorlijk hard ritselend geluid, hield maar niet op, liep hele tijd heel dicht bij onze auto. Ik twijfelde of het een mens of dier was, ik kon er niet van slapen…Marijn uiteindelijk wakker gemaakt om deel uit te maken van mijn angst en toen heel voorzichtig mijn hoofdlampje naar buiten geschenen en daar zag ik twee glinsterende oogjes mij schichtig aankijken. Het was inderdaad een beest, we denken een wollombi of zoiets - grote rat zonder zo’n enge staart - die lekker zat te genieten van het gras, vruchten of wat er dan ook maar op de grond lag.

We wilden de tocht naar de waterval in de niet mega hitte doen (zou pittige stijging en daling zijn)en we moesten nog hardlopen, dus we staan vroeg op. De verhalen en foto’s over de megawaterval kloppen maar al te goed, wat voel je je klein als er in de buurt staat! Het leek net of er telkens kleine kanon schoten van water werden afgevuurd. Ik merk nu al dat het moeilijk te beschrijven is, je had er bij moeten zijn

De eerste weken waren telkens korte stukjes qua rijden, er was ook zoveel te zien en te doen. Maar de wat rustige, langere routes komen er nu aan. In de wat grotere plaatsen stoppen we wat vaker want mijn e-reader is kapot en we zijn op zoek naar nieuwe, want de komende 5 maanden zonder is best lang… we dachten dat zo’n ding wel makkelijk te regelen is, mede omdat we bij een eerste winkel die we probeerden de winkel mevrouw zei:”ohh, even kijken, maar denken het wel”. En daar lag gewoon een kobo in een vitrine, naast allerlei meubels, stoelen en afwasmachines. Helaas was het een mini en zonder lichtje. We dachten nog, als ze zelfs in deze winkel in dit plaatsje een e-reader verkopen, dan zal het in de big city vast niet zo moeilijk zijn.

Natuurlijk kun je het nu zelf wel invullen…het was meer dan moeilijk, het was niet te doen! We hebben letterlijk 15 winkelcentra afgestruind en elke keer gaven ze weer een nieuwe tip om te checken of ze ze daar wel verkochten. Op gegeven moment waren we het zat, deden nog laatste poging en een hele lieve mevrouw, wie we nog steeds dankbaar zijn, hadden gewoon nog een kobo, met licht voor ons whoehoe. We hadden natuurlijk niet genoeg geld, maar die mevrouw vond dat niet erg, geef maar wat je nog hebt haha. Dus we kregen ook nog korting van 20 dollar. Ik blij, kan weer lezen, want soms wil je ook wel eens iets anders lezen dan de Lonely Planet.

We zijn weer bij de stranden beland, namelijk in Townsville. Hier hebben we een wat luxere camping, aangezien we kunnen wassen en er heerlijke, warme douches en een campingkeuken is waar we gezien de regen heerlijk kunnen schuilen. We plannen een bezoek aan Magnetic Island. Met de plaatselijke ferry varen we er in twintig minuten naar toe. Gezien de hitte, doen we eerst een wandeling naar een fort uit de WOII. Vanaf het fort hebben we een geweldig uitzicht op de verschillende baaien en stranden. Tijdens de wandeling was het mogelijk om koala’s te zien. En jaaaa, we hebben twee van deze mooie, zachte, slapende beesten in het wild mogen aanschouwen. Check de foto’s en hopelijk deel je onze mening! In de veilige stukken zee nemen we een verfrissende duik, chillen en lezen wat. Dat houden wij niet heel lang uit, dus we besluiten nog een wandeling te doen. We blijven toeristen erop het heetst van de dag, het is 13.00 uur, starten wij met een leuke, pittige klim. Maar het is zeker de moeite waard. We komen telkens uit op de stranden waar weinig anderen zijn. Bedenk je eens, je loopt door bossen, over rotsen en opeens doemt daar in de verte zo’n mooi blauwe kleurige zee op. Dan wil je daar toch heen lopen?! Wij wel

Het zit ons niet altijd mee met de campings en ideeën. Zo hebben we na onze geweldige eiland trip het idee opgevat om naar Home Hill te rijden. We hadden deze camping tip van mensen gekregen en er was een drive-in bios in de buurt, wat ons ook wel wat leek! We zijn helaas illusie rijker, de bios was alleen in weekend en het was maandag en de camping was letterlijk een p-plaats, niks te beleven en het was pas begin middag. Dus besloten om verder te rijden. Maar goed ook, want we hebben weer idyllisch plekje gevonden!  Direct aan de snelweg Bruce Highway, lag daar een camping. Nou ja, camping?! Als je niet geweten hadden dat er camping was, dan was je echt verder gereden. In eerste instantie dachten we, wat een bende. Maar het hadden zulke goede reviews dat we dachten, gewoon proberen! De toilet en douche zaten in een omgebouwde container. De eigenaar woonde in een met golfplaten bedekt hutje. Je mocht wederom overal staan waar je wilde. Dus we hadden weer geweldig uitzicht zo in de middle of nowhere. Dit geeft je echt het vakantie gevoel. Voor vijf dollar (zo’n €3,40)mochten we mee eten en zo zaten we ’s avonds aan kampvuurtje.

Conclusie

Zo, dat was een heel verhaal vol met avonturen :). We genieten, en maken ons nu klaar om de Whitsundays op te gaan! Foto's en filmpjes zeggen straks meer dan woorden - foto's van de bovenstaande verhalen volgen (hopelijk) snel als er beter Wifi is.