"Like Tarzan and Jane" door de Jungle

We hebben onze auto, whoehoe! Een eigen Ford Falcon stationwagon. Het duurde even maar dan heb je ook wat. Vorige week maandag hebben we hem opgehaald, met campingspullen en al. Nou ja, bijna alles wat we nodig hadden om te kamperen, we misten toch wel een redelijk essentieel onderdeel en dat was iets waarop we konden slapen - toch niet geheel onbelangrijk. Van het autoverhuurbedrijf kregen we nog wat yogamatjes mee, die ze achter in hun magazijn nog hadden liggen. Wellicht dat we daar heerlijk op zouden slapen. Ook de plaatselijke campingwinkel kon ons niks bieden, dus de eerste paar dagen hebben we genoegen genomen met deze yogamatjes, en nee ik kan het niemand aanraden…

We zijn direct een stuk naar het noorden gereden, naar Cape Tribulation. Dit ligt midden in het regenwoud-gebied. Zoals de naam al doet vermoeden, kwamen we met regen aan. Geen twijfel dus of we een tent op gingen zetten of dat we in de auto gingen slapen: de eerste nacht hebben we doorgebracht in de auto. Qua liggen ging dat prima, alleen slapen was best lastig aangezien je bijna elk botje voelde in je lichaam wanneer je jezelf omdraaide. Maar we zaten in de bush bush dus geen Bever om een fatsoenlijk slaapbed te gaan kopen. We zullen het er de komende dagen dus maar even mee moeten doen.

Zoals zijn naam eer aan doet, regende het zo keihard in het woud deze nacht dat we meer dan blij waren dat we geen tent op hadden gezet. En gezien de staat van de tent (waarover later meer) waren we denk ik letterlijk weggestroomd. De volgende morgen wakker geworden met een licht zonnetje en een plons genomen in het zwembad om onze slaap uit onze ogen te halen, heerlijk verfrissend. Vervolgens de auto gepakt en naar het meeste noordelijke puntje gereden waar wij met onze auto konden komen, daarna was het de weg voor alleen 4 wheel drivers en ook al hebben we een goede auto, gezien de horror-verhalen van de jungle zijn we niet verder gegaan. We zijn het regenwoud ingelopen en zo kwamen we uit op een swimming hole. Aan de boom hing een liaan en daar ging Tarzan Marijn al slingerend het water in. Wel nadat hij mij eerst het water in had gestuurd om te checken of het niet te eng was en of er toch stiekum geen krokodillen zwommen haha

Dit was nog niet genoeg activiteit voor een dag, dus we hebben nog een aantal boardwalks (perfect aangelegde paden/stijgers door het regenwoud) gedaan. Met een van de boardwalks kwamen we uit op het strand (Cape Tribulation staat bekend om zijn regenwoud en zijn stranden). Zo liepen we op het strand waar aan de ene kant de zee was (met krokodillen) en aan de andere kant het regenwoud met mangroves, erg bijzonder.

Na alle waarschuwingen over krokodillen willen we ze nu wel eens in het echt zien. Zo boeken we voor de volgende dag een echte rivercruise met “Bruce”. De stuurman, een echte Steve Irwin neemt ons mee in zijn boot de rivier op. Na nog geen 5 minuten ziet hij de eerste croc! We moeten goed kijken, en ja hoor, verscholen onder de mangroves ligt de eerste ons al op te wachten. De volgende drie volgen al snel aangezien ze gewoon heerlijk chillend op een klein eilandje liggen. Ze schrikken nergens van, laten zich graag fotograferen (hetzij van een afstand). En we kunnen de krokodil nu op ons lijstje van gespotte wilde dieren zetten!

Het volgende wilde dier volgt al snel als we in de auto zitten en ik iets naar beneden op mijn arm voel vallen. Het is zwart, harig en in deze variant redelijk groot. Ja hoor, de eerste spin is onze auto ingekropen. Bij de eerste stop mogelijkheid checken we heel de auto, maar meneer spin is niet meer te bekennen. Ook ik check bij het instappen van de auto nu het zonneklepje.

Ik ben nu al fan van de wikicamp app. Hierop staan allerlei campings, met commentaren en foto’s van toeristen, zo zijn we nu al op verschillende (uitgestorven) plekjes terecht gekomen. Zo hebben we twee dagen bij mensen op hun ‘camping’ gestaan. Via een gravel road kwamen we aan bij een mega oprijlaan. Er stond verder niemand op de camping behalve de nieuwsgierige wallibi’s, dus we hadden het rijk alleen. De vriendelijke eigenaren, een ouder echtpaar van mid 70 hadden dit 13ha grote land sinds zeven jaar in hun bezit. Het staat nu sinds een half jaar te koop, dus wie weet haha

Aangezien we twee nachten zouden blijven waren we wel benieuwd naar onze tent, dus deze had Marijn heel snel opgezet. Daar stond hij dan, op een heel groot veld, ons mega zielige ingezakte mona puddinkje. Het was gewoon horizonvervuiling; het zag er niet uit. Maar goed, we hadden niet anders, dus ons twee nachten lang opgesloten in een claustrofobisch tentje. We denken dat de stokken niet bij het tentdoek pasten. Lang leve het verhuur bedrijf, deze maar weer omruilen..

Ook in dit gebied is nog volop regenwoud, dus we doen mooie wandelingen. Genieten van de stilte, de bijzondere bomen, varens, de mega vleerhonden en de riviertjes waar we in kunnen zwemmen. De volgende dag afscheid genomen van deze aardige mensen, waarvan de mevrouw bij onze tent nog even aanstipte hoe ‘klein’ hij was. We zijn weer naar Cairns gereden om een aantal dingen te fiksen en idee was om dat ‘snel’ te doen. Wanneer je iets snel denkt te gaan doen duurt het meestal uren en ja hoor, ook dat was nu het geval. We hadden binnen 2 minuten een nieuwe tent en kooktoestel (de vorige werkte niet goed) maar het hendeltje waarmee de motorkap open moest gaan repareren duurde helaas ruim 3 uur in totaal. Maar goed, uiteindelijk ging hij weer open en ach wat is 3 uur nu op 6 maanden ;) Gelukkig hadden we nog een uurtje om op zoek te gaan naar een nieuw matras en yeahhh we hebben een heerlijk luchtbed gevonden wat (bijna) precies in de auto past, wat zullen wij lekker slapen!

En hoe het slaapt horen jullie hopelijk bij de volgende blog!