Chillen op een Bounty eiland

Zoals we eerder al schreven hebben we een driedaagse zeiltocht geboekt op de Whitsundays. Dit is een eilandengroep bestaande uit 74 eilanden. Wij gaan op pad met de Whitsunday Adventurer (een catamaran), samen met nog 10 passagiers en twee crewleden. Onze ‘hostes’ van de boot komt uit Nederland, voor beide partijen fijn om af en toe in het Nederlands te kletsen. Onze schipper is ervaren zeiler, heeft al heel wat wedstrijden gevaren. In de middag varen we uit, op naar ons eerste ligplaatsje. Rond 17 uur gooien we het anker uit, gaan de ‘stingersuits’ aan (anti-kwallen pakken) en nemen we onze eerste duik! We varen een rondje in de doorzichtige kano en SUP-en een stuk op zee. Ik had nog nooit ‘gesupped’ maar zelfs met dit onstabiele board en te kleine peddel bleef ik redelijk staan. Natuurlijk niet toen Marijn aan het filmen was. Je raadt het nooit, maar deze boot had zijn eigen jacuzzi op het dek. Dus Marijn zat al vrij snel te bubbelen. Natuurlijk kon ik niet achterblijven en zo zaten we heel romantisch in een toch wel redelijk koud bubbelbad.

De volgende morgen zouden we al vroeg vertrekken, namelijk om 6 uur. We dachten juist van dit tijdstip van wakker worden af te zijn in Australië, maar 6 uur opstaan is vrij normaal hier. We passen ons graag aan ;). We varen naar Whitehaven Beach; het bekende strand waar je geweest moet zijn! En dat klopt helemaal. Het is hagelwit, heel zacht zand (gebruikt om oa de Hubble Telescope te maken) en met een mooie blauwe zee op de achtergrond: een waar paradijs!

Marijn had gehoord dat er pijlstaartroggen en lemon sharks zouden zwemmen, dus wij op pad! Je moet je voorstellen dat het water heel ondiep was, enkelhoogte zeg maar. We liepen al tijdje door water en ik verklaarde Marijn nog voor gek dat deze beesten hier zouden zitten. Op dat moment schiet er een pijlstaartrog voor me voorbij, en nog een en nog een. En inderdaad - het krioelt hier van deze gave beesten. En wat bewegen ze zich snel door het water, ben jaloers! Nu nog de sharks :)

Net op het moment dat we weer de reisgroep op willen zoeken zien we twee sharks voor ons in het water zwemmen. Zo bizar, gewoon twee haaien en dat in zulk ondiep water! Later komen we er nog velen tegen en Marijn heeft ze op zijn GoPro weten vast te leggen, want om mijn camera nu in het water te houden…

Na deze prachtige plek zijn we met de boot gedropt op een snorkelplek. We hadden geluk, want dit was de mooiste spot van het gebied en de wind was gunstig, dus we konden er heen varen. Ze hadden gelijk, het koraal was geweldig. Niet veel (bijzondere) vissen, maar weer erg mooi onderwaterwereld ala “De Snorkels”. De weg naar de overnacht-plek deden we op de zeilen, zo gaaf! Heerlijk de wind door je haren en genieten van alles om je heen; het ultieme vakantiegevoel!

De volgende dag zouden we weer snorkelen en dan besef je pas hoe verwend je bent geweest met de duik-avonturen… Bij deze snorkel plek was werkelijk waar niks te zien. Dood koraal, stenen en ik was al blij toen ik een vis zag… Helaas, we kunnen niet altijd geluk hebben. Daarna was het helaas alweer tijd om terug te zeilen. De wind was sterk en daar maakte de stuurman dankbaar gebruik van. We zaten voor op het dek, we vlogen over het water en kwamen telkens hard neer. Vergelijk het met het rollercoaster gevoel in je buik, heerlijk! En op de achtergrond zwommen de dolfijnen, hoe mooier kan je tocht zijn?!

Helaas, maar aan al het moois komt een eind en dus ook aan deze zeiltocht. We halen onze auto weer op van de camping en vertrekken direct naar nieuw plekje! Idee is om naar de Carnarvon Gorge te rijden. Het is een behoorlijk eind rijden, dus we doen het in etappes. Je merkt direct dat je de binnenlanden in rijdt: stilte, weinig auto’s en ieniemienie dorpjes, echt de middle of nowhere. 20 liter water mee en tanken wanneer we maar kunnen! Het laatste stuk naar de gorge is pittig, onverhard, veel wegwerkzaamheden en gaten in de weg. Maar net voor het donker is bereiken we de camping. Vanuit hier kunnen we allerlei wandelingen doen, die we plannen voor morgen en de dag erna. We zitten hier op weer een erg bijzonder plekje, de kangoeroes springen gewoon langs je. Ze zijn totaal niet bang, en hoe later de avond hoe meer het er worden. ’s Nachts bij het naar wc gaan moet je oppassen dat je er niet een voor je voeten springt.

Het is niet moeilijk om hier vroeg op te staan aangezien de zon je wel een handje helpt, dus zo zitten we rond 6 uur in de auto opweg naar startpunt van onze route. Je kunt helemaal door de kloof lopen en dat is zo’n 9 kilometer (enkele reis). Onderweg heb je allemaal ‘afslagen’ waar interessante dingen te zien zijn. We besluiten om eerst helemaal tot aan het einde te lopen, daarna terug en alle bezienswaardigheden mee te pikken. Zo zien we een amfitheater, rotsschilderingen van de Aboriginals en een mossgarden. Het is een geweldige tocht, veel groen en veel water (we steken 20 keer de rivier over). We zijn bijna de enigen die er lopen, genieten van alles om ons heen. Het is zo bijzonder dat je zoveel groen (varens) hier in de outback hebt. Na ruim 7 uur en 22 kilometer ploffen we kapot neer op onze campingstoelen, en komen er voorlopig niet meer vanaf, moe…

Een paar jaar geleden hadden we in Maleisië in een natuurpark elke avond de uittocht van miljoenen vleermuizen uit een grot; nou die uittocht kennen ze hier ook op de camping! Bij schemering vliegen er zo’n 50.000 vleermuizen vanuit de bomen, over de rivier voor een slok water om vervolgens de nacht in te vliegen. Ik sta lekker aan de kant dit geweldige spektakel te aanschouwen. Marijn doet dat liever op een andere manier. Samen met nog een campinggast staan ze gebroederlijk in het water en laten de vleermuizen op hun af vliegen. Ze vliegen rakelings over hun hoofden, mooi schouwspel om te zien!

Voordat we de volgende dag verder gaan met onze autorit doen we nog even twee wandelingen, onder het motto: nu we er toch zijn?! Zo staan we rond 9 uur te genieten van een geweldig uitzicht op de kloof en genieten we een uur later van een smalle Gorge-wandeling, met gigantische muren die op slechts 50cm van elkaar de lucht in rijzen.

Op moment dat ik dit nu schrijf hebben we wederom een bijzondere camping gevonden. We staan, samen met nog een camper, op een mega terrein, achter een soort van museum en plaatselijke VVV. Zie het voor je als industrieterrein, geen gras, wat kleine kiezelsteentjes waar de auto staat en genietend onder een lantaarnpaal van ons heerlijke maaltijd. De was hangt te drogen op een waslijn, die creatief is opgehangen. Moeilijk uit te leggen, maar ik heb foto toegevoegd, dan hebben jullie een idee. Morgen gaat onze tocht verder richting Bundaberg.

Sinterklaas gaat geheel aan ons voorbij op het moment. Hopelijk genieten jullie van alle pepernoten en chocoladeletters.

PS. Door het gebrek aan WiFi is dit bericht zo'n 5 dagen vertraagd. We zitten inmiddels in Brisbane, en hebben tussendoor dolfijnen, schilpadden en nog meer gezien. Daarover binnenkort meer!

PPS. Voor de zekerheid - het 2e filmpje staat online, en zo ook de foto's van ons vorige blog. We hadden weer eens internet :P