Groeten vanuit de Outback!

Yeahh ons eerste echte blogverhaal! We zijn nu een week onderweg, time flies. Gisteravond aangekomen in Cairns, vandaag lekker chillen. Marijn is druk bezig met repareren van de GoPro filmpjes, de wasmachine draait, dus kan ik mooi jullie even op de hoogte houden van al het leuks wat we al hebben gedaan! Laten we bij het begin beginnen, wel zo makkelijk

De reis ging prima. Veel films gekeken en Tetris gespeeld tegen elkaar. Onze buren konden meegenieten van onze felheid, maar mijn Tetris skills zijn toch beter dan die van Marijn (haha) Vervolgens een nachtje een poging gedaan tot slapen in Darwin, helaas speelde de jetlag toen al een beetje… uitslapen zat er niet bij want om 5.00 uur werden we opgehaald voor de laatste vlucht naar Alice Springs, de stad van The flying Doctors (met natuurlijk dokter Tom Callaghan). We hebben vanuit het vliegtuig de basis van ze gezien, maar helaas te ver om er uiteindelijk naar toe te gaan. Helaas voor de flying docters fans, geen spannende of romantische verhalen hierover. Niet getreurd, genoeg andere gave dingen gezien/gedaan!

We waren al vroeg in Alice, maar konden nog niet ons hostel in, dus de ‘stad’ maar verkend. Ook onze eerste kennismaking met de Aboriginals. Daarnaast was er een groot evenement: The mastergames. Een week lang allerlei sporten gedaan door masters. De hele stad, nou ja, meer het hele dorp was gevuld met oudjes. Het viel ons op dat iedereen super aardig is, maken graag een praatje met je, je voelt je erg welkom. ’s middags een eerste poging gedaan om Marijn’s fobieën te overwinnen: bezoek aan het reptile center. Veel slangen, lizzards, horny Devils en de krokodil niet te vergeten. Bij de demonstratie werd ons vaak, maar dan ook heel vaak verteld hoe gevaarlijk ze kunnen zijn. En nee, we zullen niet met onze voeten in het water gaan staan. Natuurlijk een slang om ons nek gehad en lizzards vast gehouden. Ook nog gesproken met ouder stel, Australische zwemmers, en zij adviseerden om ‘s avonds bij de Master Mile te gaan kijken. Vanuit de pub hadden we perfect uitzicht op de finish. De oudste deelneemster aan deze anderhalve kilometer was 88 jaar en liep dus gewoon ‘even’ een mile, respect.

De volgende dag hadden we een chill dagje ingepland; bijslapen, zwemmen in zwembad, boekje lezen en onze eerste maaltijd koken. De dag erna worden we namelijk al om 5.25 uur opgehaald voor onze 3-daagse woestijn tour. Nadat we de zonsondergang (wordt al vroeg donker hier) hebben gezien, vroeg naar bed.

Om 5.25 uur begint ons avontuur in de woestijn. We hebben twee gidsen, Donk en Ewel (trainee). Naast hen zijn we met totaal 14 mensen, van overal vandaan, dus goed voor mijn Engels. De heenreis is lang, maar zo’n mooie omgeving dat het ook wel weer snel gaat. Beperkte benzinepomps, dus tank niet te laat! Tegen 15 uur komen we dan eindelijk aan bij Ayers Rock, oftewel Uluru. Dit is een gigantische steen en voor de plaatselijke bevolking een heiligdom. Beklimmen mocht dan ook niet, wat Marijn uiteraard erg jammer vond. We kregen de kinder versie te horen over de religieuze oorsprong van de rots, ruim 500 miljoen jaar geleden. We hebben een gedeelte om de rots gelopen, niet de hele tocht aangezien het 35 graden was en omdat je op sommige gedeeltes geen foto’s mocht maken (wat voor ons dan weer geen reden is om niet te gaan, maar goed).  

Daarna door gereden naar een plek voor de zonsondergang met uitzicht op Uluru. We waren niet de enigen! Er stonden maar liefst 7 touringcars vol met toeristen, hoezo toeristisch?! De zonsondergang was prachtig om te zien. De ‘rock’ heeft normaliter een rode kleur, maar na de zon werd hij grijs. Ondertussen had Ewel ons avondeten al gemaakt en zaten wij, in tegenstelling tot de touringcar people, aan de noodles met kip in plaats van aan de champagne. Maar weet zeker dat wij meer aan het genieten waren! Nadat de zon onder was, werd het ook direct een stuk kouder. We zijn naar een campsite gereden waar we onze swags (soort van zak met een matje waar je met je slaapzak inkruipt) hebben uitgerold en zijn allemaal bijtijds gaan slapen. De volgende dag zouden we wederom vroeg opstaan en dat hebben we geweten.

Na een goede nacht werden we om 4.15 uur al gewekt door een lieftallig muziekje over ‘million stars’. Dat deed Ewel erg leuk, bij veel dingen zocht hij toepasselijke muziek uit. Snel spullen inpakken en weer het busje in, op naar de zonsopgang! Deze vond ik mooier dan de zonsondergang, de kleuren in de lucht waren erg gaaf. Terwijl we aan het genieten waren van de zonsopgang werd de toast geroosterd, luxe! We zijn doorgereden naar Kata Tjuta, een enorme rotsformatie bestaande uit ongeveer 34 rotsen. Hier wederom gewandeld, wat ik gaver en indrukwekkender vond dan Uluru. En dan te bedenken dat Uluru de trekpleister is van de outback.

Na de lunch doorgereden naar een nieuwe campsite in de buurt van Kings Canyon. We kwamen hier rond 17 uur aan, kun je nagaan hoeveel kilometer het was! En gewoon een rechte weg dwars door de woestijn, niks om je heen! Nog wel een tussenstop gemaakt om hout te sprokkelen anders geen eten. Karretje volgeladen met hout, complete dode bomen werden meegenomen! Vandaag was het een stuk kouder, wat we ’s nachts zeker ook gemerkt hebben! Wederom geslapen in de swag, bij het kampvuurtje. Ervoor genoten van een heerlijke stoofmaaltijd, was echt heel erg goed en als toetje marshmallows. De sterke verhalen van de gidsen kwamen boven tafel, zo ook van Ben, de lokale helikopterpiloot die ook gezellig aanschoof.

De laatste dag wederom om 4.15 gewekt, je went eraan! De laatste hike zouden we in Kings Canyon gaan maken. Zo vroeg mogelijk beginnen aangezien het warm kan worden. Bij ons viel dat gelukkig mee, er stond namelijk een heerlijk windje. Ook dit was super om te doen, in woorden niet uit te drukken. Ik hoop wel in de foto’s of anders in het filmpje (welke in de maak is). Na nog een bezoek aan de camel farm te hebben gebracht waren we uiteindelijk ’s avonds weer terug in Alice Springs. We hebben het nog met z’n allen afgesloten in de Rock Bar en ja, we hebben onze eerste kangoeroe op. Het smaakt niet naar kip ;) We hebben een geweldige 3-daagse tour gehad, echt een kamp gevoel, zo gaaf om mee te maken.

De volgende dag gewekt door de geur van pancakes die in het hostel werden gebakken; heerlijk! Een goede start voor onze MTB-route die we vandaag nog wilden doen voordat we de outback zouden verlaten. Wat gaaf om op je MTB door de woestijn te rijden, waar niemand is! Bijna niemand want we zijn een lizzard (mega hagedis) en een kangoeroe tegen gekomen. Jaja, onze eerste echte kangoeroe die letterlijk achter ons langs jumpte, wat bizar! ’s Middags hebben we het vliegtuig naar Cairns genomen en een traan weg gepinkt omdat we de outback moesten verlaten. Zo’n gave plek, waar we met heel veel plezier op terug kijken!

PS: terugkijkend op het verhaal lijkt het allemaal wat aan de lange kant – maar dat is omdat het allemaal zo overweldigend mooi en leuk is hier! We beloven dat het volgende blog danwel korter, danwel via de video gedaan gaat worden J