Van snikheet tot bibberkoud

In het zonnetje, naast het zwembad met bubbelbad, begin ik maar weer eens aan een nieuw blog. Het vorige verhaal is volgens ons alweer een tijd geleden. We doen te veel leuke dingen, en daarom zijn we ’s avonds te moe om te schrijven. Of is het omdat we een aantal dagen in de bergen zaten, geen stroomvoorzieningen hadden en onze laptop ‘katsleeg’ was :) Heel vervelend leventje dit! Ondertussen zijn we, vergeleken met ons laatste blog, alweer honderden kilometers verder en zitten we nu bijna in het meest zuidelijkste puntje van Australië.

In Byron Bay waren we het vorige blog geëindigd. Daar hebben we 3 dagen heerlijk gechilled, en de omgeving was daar ook prima geschikt voor. Het stadje staat bekend als een hippie strand, de sfeer klopte duidelijk; iedereen was erg relaxed. Heerlijke cocktails en biertjes gedronken, genoten op terrasjes van allerlei bandjes die er ’s avonds speelden en natuurlijk spelen we heel veel spelletjes!

Byron Bay ligt in oostelijk Australië en natuurlijk wilden we het meest oostelijke puntje ‘even’ bezoeken. Dus wij gooien voor 45 minuten parkeergeld in de automaat - zoveel zou er wel niet te zien zijn dachten we nog. Bleek het vet gaaf gebied te zijn! Er was een route naar het oostelijke puntje, waar de golven op de kliffen klotsten. En daar sta je dan in de buurt en wil je daar naartoe, maar zoveel tijd hadden we niet… Ons wandeltempo ligt ondertussen al lekker hoog, dus toch naar beneden en blij dat we het gedaan hebben! Zo’n geweld van de golven, erg gaaf. En opeens zagen we ook nog een groep dolfijnen zwemmen, de kers op de taart!

We hadden nog wel veel meer kunnen wandelen in dit gebied, maar helaas… Precies op tijd kwamen we weer bij onze auto aan en reden we via een bergroute door naar de ‘waterval way’. Zo ben je nog vlak bij de kust en zo zit je in een geweldig berglandschap. Zoals de naam al zegt, zijn aan deze weg een aantal watervallen te vinden, waar we rustig naar op zoek gaan. We vinden weer een idyllische camping, waar we het voor het eerst koud hebben. Met thermoshirts, voor het eerst in de slaapzak, liggen we in de auto een filmpje te kijken - en ik zal niet zeggen dat het Bridget Jones is :)

Langzaamaan zakken we af naar Sydney. Hier in de buurt ligt een wijngebied (Hunter Valley) met allerlei wijnproeverijen. Wij zijn benieuwd en huren een tandem. We worden door de camping eigenaar bij het fietsverhuurbedrijf (10 km verder) afgezet, echt super aardig. De tandem wisselen we snel in voor twee nieuwe MTB, aangezien een tandem werd afgeraden. En toen begon direct de eerste proeverij (en het was 10 uur in de ochtend) dus de eerste vijf wijntjes waren een feit. De MTB zijn lichtelijk overdreven voor het gebied waarin we fietsen. Maar we zitten in een berglandschap, dus voor de heuvels is het soms wel handig. We gaan van proeverij naar proeverij, proeven allerlei witte, rode en dessertwijns en genieten volop. Bij ‘Scarborough’ pakken ze het helemaal luxe aan. De kaasjes, toastjes en vruchten worden er netjes bij geserveerd en dat voor gewoon ‘zero dollar’. Hier proeven we zo’n lekkere dessertwijn, die een smaak bevat van ‘jalapeno’ pepers. Zelfs belanden we nog in de Tunnel of Beer en Marijn kijkt zijn ogen uit. Verder is er ook de likeur en wodka proeverij. We proeven werkelijk allerlei smaken, van passionfruit tot caramel, en Marijn durft het zelfs aan om de chili smaak te proberen. Naast alle drank zijn er ook chocola- en kaaswinkels te vinden. De chocola valt ons wat tegen of is dat omdat ze niet aan proeverijen doen (we blijven Hollanders), maar we krijgen wel een rondleiding in de kaaswinkel. De melk komt van de Friese koeien, dus we moeten natuurlijk wel even proeven. Ook deze zachte kaasjes smaken heerlijk.

We rijden nog redelijk recht terug naar ons beginpunt, en regelen dat de fietswinkel meneer ons weer terug naar de camping brengt. We wachten nog op twee andere toeristen die terug moeten komen en ondertussen genieten we van de zelf-gebrouwen bier en wijn slush-puppies. Hoe bedenk je het, maar wat smaakt het weer super! Hij wil er geen geld voor hebben, en schenkt vrolijk door! Aan het einde van de dag zijn we toch wel een beetje ‘wijn-proeven-moe’ maar we kijken terug op een heerlijke dag, waarbij we ook behoorlijk wat hebben op kunnen pikken over wijnsmaken, rijping, geur, etc. We hebben een lijstje bijgehouden en gaan de volgende dag met de auto langs om de flessen (een rode, een witte, een dessert en een likeur) die we hebben uitgekozen op te halen. We zijn bevoorraad voor Sinterklaas en Kerst.

Na deze proeverijen moesten we wat calorieën verbranden dus we belanden in een soort van woestijn; Worimi National Park met overal zand, zand en zand. We rennen (Marijn) en lopen (Anneke) de zandheuvel op en gaan dan met een plank al zittend of liggend naar beneden! We lijken wel kleine kinderen zoals we aan het genieten zijn! Op je buik gaat hard, maar ook behoorlijk zandhappen. Het zand zit overal en kan me heerlijk scrubben als ik zou willen. Na 1.5 uur spelen in de zandbak houden we het voor gezien en de 4WD truck brengt ons weer netjes terug.

Met deze twee leuke uitstapjes gaan we nu echt richting Sydney. We slapen de avond ervoor op een parkeerterrein met slechts alleen (schone) toiletten. We zijn niet de enige, het is zelfs erg druk en grappig om een keer te doen. Het is de bedoeling om in Sydney heel veel informatie boekjes op te halen om zo de vakantie rond Nieuwjaar (die we straks samen met Gerwin en Corine hebben) voor te bereiden. We rijden langs het Olympisch stadion waar de volgende dag een autorace wedstrijd plaats zal vinden. Zo rijd je op de weg, en zo rijd je op het circuit. We lopen een rondje, maar doordat iedereen druk is met het mega festijn rondom deze races, is het erg rustig.

In hartje Sydney vinden we uiteindelijk de ‘I’ en we nemen werkelijk waar elk boekje mee wat ons leuk lijkt. We willen niet te veel zien van Sydney, nemen snel een foto van het opera house en gaan dan een poging doen de stad te verlaten. Er loopt een tolweg door Sydney, met een ingewikkeld betaalsysteem, die we willen mijden. Uiteindelijk (na twee uur) zijn we de stad uit. Gelukkig hebben we straks eind december een camping geboekt waar we binnen een half uur met de trein in hartje centrum staan, dus geen auto nodig! Het was wel gaaf om er even te rijden natuurlijk.

Ondanks dat Sydney en Melbourne zo groot zijn, is Canberra de hoofdstad waar we vandaag naar toe gaan. Het is een stuk rustiger en makkelijker rijden vergeleken met Sydney. Onze reisgidsen zeggen dat je deze stad beter over kunt slaan, maar wij zijn eigenwijs en gaan er gewoon heen. We rijden eerst naar het ‘war memorial’. Hier worden alle soldaten herdacht van alle oorlogen waaraan Australië heeft meegedaan. Erg indrukwekkend, net als het erg grote en informatieve oorlogsmuseum.  Van daaruit rijden we door naar het parlementsgebouw dat op een tegenoverliggende heuvel staat. De buitenkant is al mooi om te zien, ik houd wel van de ‘strakke’ gebouwen. Het is hier vakantie voor de regering, dus we kunnen alle ‘kamers’ in en bekijken. Na alle culturele activiteiten sluiten we de dag af met een toetje - en wat voor een! Marijn had in een plaatselijk blaadje (verkregen bij de “I” van Sydney) gelezen dat ze ergens freaky milkshakes verkochten. Daar moesten we natuurlijk naar toe, en inderdaad geen woord gelogen; freaky dat waren ze! Stel je voor, een grote ‘Jam jar’ gevuld met milkshake met als smaak appeltaart. Daar bovenop slagroom, koekkruimels en de karamel droop er langs de zijkant langs. Dat was mijn versie. Die van Marijn was kleurrijker met mint chocola. Ook deze kan ik beschrijven, maar je had ze moeten proeven haha

Vanuit Canberra zijn we de bergen in gereden, naar het Kosciuscko National Park. We komen de vrijdag in de avond aan en zien dat er de volgende dag een ‘tour l’étappe’ van Australië (afvaardiging van de Tour de France) is precies in het dorpje waar wij kamperen, leuk! Op de camping maken we een heerlijk kampvuurtje, alleen de marshmallows ontbreken nog. We genieten van de warmte van het vuur, het is echt donker en dan hoor je opeens een dof, dreunend, hupsend geluid. Doe je de zaklamp aan en staan er op nog geen twee meter drie kangoeroes om je heen! Kijk dat is genieten :)

De volgende dag gaat de wekker om 05.15 uur!! De weg vanaf de camping wordt vanaf 06.30 uur afgesloten en willen we niet helemaal ingesloten zijn, dus we moeten vroeg op pad. Zo gezegd zo gedaan. Om 06.30 uur staan we in het dorpje waar de wielrenners langs zullen komen. En ja hoor, om 08.00 uur komen er meer dan 4000 fietsers langs! Zelfs Froome zit ertussen, niet dat wij hem gezien hebben hoor J . De planning is dat om 10.00 uur de weg weer open gaat en dat we vanuit een ander dorpje met de skilift omhoog kunnen naar de finish. Het loopt wat uit en we moeten een half uurtje wachten zeggen ze. Prima: e-reader hebben we mee, dus we wachten wel even. Maar dat “even” is het niet geworden, ze besloten om de weg tot 16.00 uur af te sluiten (in dorp was de finish van de kortere route) en we zaten dus vast. Een kleine logistieke fout van de organisatie ben ik bang.

Eindelijk rond 15.30 uur was de weg weer vrij en konden we het National Park in. We vonden een erg leuke camping midden tussen de kangoeroes. Qua camping stelde het niet veel voor, een toilet: that’s it. Maar de kangoeroes en het riviertje waaraan we stonden was erg gaaf. We hadden ons eten net op, komt de buurman ons uitnodigen voor het toetje, wederom super aardig! Zo zitten we daar ’s avonds aan de vla, yoghurt, vruchten, chocola en wijn, gezellig te kletsen. We worden zelfs uitgenodigd om langs te komen bij hun thuis als we bij ze in de buurt zijn, dus wie weet!

De nachten zijn nu echt kouder dan we gewend zijn, dus we slapen met alle deuren dicht. Het ergste is als je ’s nachts de kou in moet om naar het toilet te gaan. Gelukkig is het overdag heerlijk en kunnen we een mooie wandeling maken naar de top van de hoogste berg van AustraliëA, Mt Kosciuscko op 2281 meter. Het eerste deel smokkelen we, want je gaat met de skilift omhoog. De wandelpaden hier zijn wat luxer dan we gewend zijn en alles is netjes aangelegd met een ‘boardwalk’. We lopen totaal 13 kilometer met mooie uitzichten, over sneeuwvelden en wanen ons weer een beetje in Oostenrijk. Als we weer beneden zijn maken we nog een ritje in de rodelbaan en dan is het alweer tijd om een nieuwe camping te zoeken. De rit door de bergen gaat over mooie bergweggetjes. Met uitzicht op een meer en wilde paarden eten we bijtijds, want we zijn best moe. De volgende dag verlaten we het park bijna, maar eerst nemen we nog een duik in een thermaal bad dat 27 graden zou moeten zijn. Nou ik heb in veel zwembaden gezwommen, maar deze was geen 27 graden; veel kouder! Van daaruit bezoeken we nog een grot met veel stalagmieten en stalactieten, altijd erg indrukwekkend om te zien en vooral hoe groot en oud het is! Hiermee sluiten we de bergen af en rijden nu langzamerhand door naar wederom de kust, alleen nu in het zuiden.

Sinterklaas was trouwens ook in Australië. Zo zaten we heerlijk te BBQ-en (in plaats van gourmet in NL) met een heerlijk wijntje uit de Hunter Valley. Het toetje was soort van vla met Baileys smaak, en daar overheen hadden we warm rood fruit gedaan, hoe lekker! Op de achtergrond stond het kampvuurtje te knetteren en lazen we gedichten voor en pakten we de cadeautjes uit. Een Sinterklaas om nooit te vergeten!

We genieten van de reacties die jullie plaatsen, erg leuk om te lezen! Hopelijk zet de vorst door en komen de rayonhoofden bij elkaar; een Elfstedentocht zal wel weer een keer leuk zijn!